Spectaculair Mont-rebei1

AVONTUURLIJKE SPORTENLEEFTIJD +6

Marta en Kai beginnen een spectaculair avontuur: de Mont-rebeikloof in de bergen van Montsec. De constante erosie van de Noguera Ribagorçana heeft een doorgang in bergen doen ontstaan en heeft een kloof gecreëerd met steile wanden van 500 meter. De nauwste pas is 20 meter breed. Mont-rebei is de grootste kloof van Catalonië die niet door de beschaving is aangetast. Er zijn geen wegen, elektriciteitsleidingen of spoorwegen… Alleen een pad dat in de berg is uitgehakt, waardoor de kloof te voet kan worden doorkruist. Een waarschuwing voor wandelaars: niet aanbevolen voor personen met hoogtevrees.

Onze hoofdpersonen hebben ervoor gekozen om de route in kajak af te leggen: vanaf het water lijken de wanden nog steiler en indrukwekkender. Er zijn twee mogelijkheden: een lichte versie, namelijk alleen de heenweg van 7 kilometer door kloof afleggen en dan teruggaan met de Aquabus of zowel de heen- als terugweg afleggen. Je kunt ervoor kiezen om met een gids te gaan. Dat is waar onze hoofdpersonen voor hebben gekozen, omdat ze wilden stoppen om een paar foto´s te maken voor op hun Instagram.

De wanden van Mont-rebei zijn ook geschikt om te beklimmen. Pas wel op voor de vogels in de omgeving, gieren en rotsvogels en stoor ze vooral niet in de broedperiode.

Het begin van de route door de Pyreneeën: Barcelona0

De Catalaanse hoofdstad is heel goed bereikbaar. En het belangrijkste voor ons duo: binnen twee uur kunnen ze het strand verruilen voor de natuur, tussen bergen van meer dan 2.000 meter hoog, om te genieten van de groene landschappen van de Pyreneeën.Marta, die veel van de zee houdt, wilde naar het strand. Daar hebben ze, behalve in zee zwemmen, ook paddle surf gedaan, een van de activiteiten die je aan de kust van Barcelona kunt beoefenen. Wat hebben ze gelachen: het lukte Kai niet om langer dan een minuut op de plank te blijven staan.

Daarna was het tijd om op krachten te komen in een nabijgelegen restaurant aan het strand: met ansjovis uit l’Escala, sonsos (een soort visjes) en wat ham hebben ze hun honger gestild. Als ze terugkomen uit de Pyreneeën zullen ze naar een van de meest vernieuwende restaurants met een Michelinster gaan —er zijn er 25—. Hun vrienden hebben hen gevraagd om veel foto´s te plaatsen, om hen een beetje jaloers te maken.

Ze zijn allemaal verrast om te zien dat veel inwoners van Barcelona de fiets pakken om zich door de stad te verplaatsen, een milieuvriendelijke optie. Met een samenzweerderige blik en een telepathisch bericht hebben ze alles gezegd: «We gaan fietsen huren om door de stad te rijden». Een paar minuten later fietsen ze al door de wijken buiten het kosmopolitische centrum van de stad en laten ze de straatjes van de Gotische wijk, met een geschiedenis van meer dan 2.000 jaar, achter zich.

Ze zijn via fietspaden omhoog gefietst langs de Passeig de Gràcia. Ze zijn verrast over hoeveel modernistische gebouwen er in de stad staan. Een vriendelijke gids vertelt hen dat er in Barcelona negen gebouwen staan die door de UNESCO zijn uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Voordat ze de auto pakken en de zee de rug tot keren, zijn ze naar een markt in de wijk Gràcia gegaan, een van de vele in Barcelona, om vers fruit te kopen voor hun reis naar de Pyreneeën. Heb jij zin om met ze mee te gaan?

Videomapping in Sant Climent de Taüll2

CULTUUR

Het is tijd om stil te staan bij het interieur van de romaanse kerk van Sant Climent de Taüll en om terug te reizen in de tijd naar het jaar 1123. Er wordt een spectaculaire mapping vertoond van de originele fresco´s van de apsis en van de indrukwekkende Pantocrator, die tegenwoordig bewaard worden in het Museu Nacional d’Art de Catalunya. De audiovisuele voorstelling doet de bezoeker versteld staan en laat hem de magie ontdekken van deze kunstzinnige techniek die gebruikt werd om deze muurschildering te creëren. Marta en Kai zijn verrast door de schoonheid van dit kunstwerk dat een referentiekader is geworden voor de Europese romaanse schilderkunst.

De romaanse kunst doordrenkt de Vall de Boí. Bij iedere stap die je maakt, met je gezicht naar boven om de klokkentorens te bekijken, houd je de knop van je camera ingedrukt, omdat deze monumenten uniek zijn. Aangezien het grondgebied van de vallei klein is, raden we je aan om de hele architectonische groep, die door de UNESCO uitgeroepen is tot Werelderfgoed, te bezichtigen. Heb je daar niet genoeg tijd voor, maak dan een keuze uit de 8 kerken en de kapel die zich in de vallei bevinden: Sant Climent de Taüll, Santa Maria de Taüll, Sant Joan de Boí, Santa Eulàlia d’Erill la Vall, Sant Feliu de Barruera, la Nativitat en Sant Quirc de Durro, Santa Maria de Cardet en l’Assumpció de Cóll. In het Romaanse Centrum van de Vall de Boí kunnen ze je daarbij helpen.

Een goede aanleiding om door de Vall de Boí te zwerven. Marta en Kai zijn zo onder de indruk geraakt dat ze hebben besloten om er snel eens terug te keren.

Magische nacht tijdens de Falles d’Isil3

CULTUUR

Marta en Kai weten zeker dat ze het feest van de Falles d’Isil niet willen missen. Het is de nacht van Sint-Jan en de bergen zijn met vuur verlicht. De fallaires beginnen aan de afdaling met enorme brandende fakkels vanaf de bergen met duizelingwekkende steile wanden. De bezoekers aanschouwen dit met verbazing en Marta en Kai zien dat het nog spectaculairder is dan ze hadden gehoord. Het lijkt wel een vuurslang die door de bergen glijdt.

Let op! Als het vuur bij het dorp aankomt is het tijd om je aan te sluiten bij het feest en de fallaires te vergezellen door de straten van het dorp. Help hen om de falla aan de voet van de Grote falla neer te zetten om een groot vuur te maken. Onze hoofdpersonen zijn onder de indruk van de dansen rond het vuur en bestoken de sociale media met foto´s. Ongetwijfeld een magische nacht die tot in de vroege uren doorgaat met traditionele dansen en een groots feest.

Voor de mensen van Isil is dit het belangrijkste feest van het jaar. Je kunt je de zenuwen en de verwachtingen van de inwoners voorstellen, vlak voordat de zon onder gaat. Andere dorpen van de Vall de Boí en de streek Alta Ribagorça (Durro, Senet, Vilaller, Llesp, el Pont de Suert, Barruera, Boí, Erill la Vall en Taüll) organiseren ook een afdaling met falles vanaf 23 juni tot aan juli. Al deze vuurfeesten van de Catalaanse Pyreneeën zijn door de UNESCO uitgeroepen als Werelderfgoed.

BTT-route door de Val d’Aran4

AVONTUURLIJKE SPORTEN

Marta en Kai hebben besloten voor een korte en niet al te moeilijke mountainbikeroute, zodat ze optimaal van de dag kunnen genieten. Tijdens de tocht door de omgeving van het dorp Bagergue kunnen ze een voorproefje nemen van de natuur van de Val d´Aran. Als je in het voorjaar gaat, tref je een bloeiend landschap aan, met bloemen die vanaf de balkons de meeste huizen naar beneden hangen, kenmerkend voor het hooggebergte. Marta en Kai hebben de test glansrijk doorstaan. De 3,1 km over asfalt en onverharde weg hebben ze in een half uur afgelegd.

De excursie begint in Bagergue, het hoogste dorp van de vallei, op 1.500 meter. Eerst komen ze door de bebouwde kom en vervolgens komen ze in de vallei van de rivier de Unhòla. Dat stuk is een lichte afdaling. Als je in de buurt van de kapel Santa Margalida komt, zul je verbaasd staan: het is een klein juweeltje midden in een omgeving met een fantastisch uitzicht.

Vanwege de hoogteverschillen is het gebied ideaal om te mountainbiken. Met een groep, je partner, vrienden of familie. Aarzel niet langer en pak de fiets om maximaal van de natuur te genieten in de Val d´Aran. Informatie over de routes en benodigdheden kun je vinden in het BTT-centrum van de Val d´Aran, dat zich in het Palau de Gèu in Vielha bevindt.

Eenmaal terug het dorp Bagergue heb je vast stevige trek gekregen. Geen zorgen! Er zijn veel mogelijkheden om je maag te vullen. Als je zin hebt in een beetje cultuur, dan kun je in het Museu eth Corrau zien hoe het leven op het platteland in de vallei eruit zag. Ook kun je een kijkje nemen in de Romaanse kerk van Sant Feliu de Bagergue. Wat wordt de volgende stop van Marta en Kai?

Het genot van Aranese kaas5

GASTRONOMIE

De broers José Antonio en Òscar Tarrau hebben zich toegelegd op de ambachtelijke manier van kaas maken, zoals hun grootmoeder Genoveva deed. «We willen de traditionele manier waarop de Aranese kaas gemaakt werd in ere herstellen, met de kwaliteit van de melk van koeien van de Pyreneeën. Dat is ons gelukt», aldus de gebroeders Tarrau. Vraag maar eens aan Marta en Kai of ze het recept van de Aranese kaas lekker vonden. Ze vonden het moeilijk om de winkel te verlaten! Dat kan jou ook gebeuren als je van kaas houdt.

Deze kaasmeesters van de Val d'Aran hebben 10 jaar lang hard gewerkt. Ze hebben gezocht naar de beste formule om een kaas te krijgen met hetzelfde uiterlijk en dezelfde textuur en smaak als die hun grootmoeder maakte. Het werd een doorslaand succes. Òscar en José Antonio houden van hun werk en daarom hebben ze hun kaasmakerij opengesteld voor het publiek.

Je kunt er een rondleiding maken door de installaties, het ambachtelijke proces van het kaasmaken van dichtbij bekijken en ontdekken hoe de kazen rijpen met een mengsel van Armagnac (destillaat van droge witte wijn), vierge olijfolie en azijn. In de werkplaats worden de kazen in vormen geplaatst, geperst en rond gemaakt en gezouten. En onder de winkel moeten ze tenminste twee maanden liggen voordat ze verkocht worden.

Het eindresultaat is een luxe assortiment: kaviaarkaas, blauwe kaas, koeienkaas, in rum gemarineerde smeerkaas en een variëteit die 6 maanden tot een jaar in een grot moet rijpen. Met deze selectie gourmetproducten kun je de Era Hormatgeria moeilijk verlaten zonder een kaas onder de arm. Marta en Kai hebben er een paar gekocht.

Van dorp naar dorp via de Camin Reiau6

ACTIEF TOERISME

Marta en Kai zoeken de beste manier om de natuurlijke geest van de Val d’Aran te vinden en hebben de beste optie ontdekt: een deel van de Camin Reiau route afleggen. Via deze route kun je de 33 dorpen van de Val d’Aran ontdekken. Hij loopt via paden die vroeger de belangrijkste verbindingswegen waren tussen de diverse bewoonde kernen. De route is onderverdeeld in 10 etappes van elk ongeveer 15 kilometer, die je gedurende het hele jaar, naar voorkeur, kunt afleggen.

De twee hoofdpersonen hebben de route van Salardú naar Vielha gekozen. De route vertrekt vanaf het centrum van de Val d'Aran en gaat omhoog via de linkeroever van de Garona naar Naut Aran te gaan. De romaanse kerken zijn de belangrijkste bezienswaardigheden van dit gedeelte. Ze komen langs herenhuizen en overblijfselen van vroegere kastelen, waarbij ze in de voetsporen treden van de traginers —personen die handelswaar vervoerden met behulp van karren die door dieren werden getrokken.

De Val d'Aran is een doolhof van 620 kilometer, met talloze valleien en prachtige plekken. Wist je dat de vallei tot 1948 praktisch onbegaanbaar was voor verkeer? De inwoners van de vallei kennen de charme van dit berggebied, waarvan 30% boven de 2.000 meter ligt. Marta en Kai kennen het nu ook. Ze zijn onder de indruk van de grote natuurlijke barrière die de Val d’Aran omringt.

Raften in het water van de Noguera Pallaresa7

AVONTUURLIJKE SPORTEN

Na een energierijk ontbijt op basis van worst en kaas uit de streek Pallars gaat hun wateravontuur beginnen: het is tijd voor raften in de Noguera Pallaresa. De rivier, met een bevaarbare lengte van meer dan 40 km, neemt een grote hoeveelheid smeltwater mee naar beneden. De afdeling is spannend!

Nadat ze hun helm, neopreen pak en reddingsvest hebben aangetrokken, voor het geval ze in het water vallen, krijgen ze de eerste aanwijzingen van de gids. Die vertelt hoe ze moeten peddelen, wat ze moeten doen als er een snelle afdaling aan komt... De gids begeleidt ze tijdens de afdaling en vertelt over de omgeving langs de route, midden in de kloof van Collegats. Zullen ze tijd hebben om daarvan te genieten?

Als het jou leuk lijkt, vertrouw het rustige water dan niet. Je komt altijd wel een steile afdaling tegen. En ook al lijkt het wel of het water hoger komt dan de boot, loop je geen enkel risico. De Pallars is een van de beste plaatsen in Europa om te genieten van raften. Marta en Kai hebben gezegd dat ze volgend voorjaar terug willen komen en het op een andere plaats in de rivier willen proberen, namelijk in Llavorsí. En jij? Ga jij dit weekend ook mee?

Orchideeën groeien ook in de Pyreneeën: route om ze te ontdekken8

ACTIEF TOERISME

Een orchidee midden in de Pyreneeën. Deze vondst deed Marta en Kai versteld staan. Hun gids legt uit dat orchideeën niet alleen in de tropen groeien, maar dat er veel endemische soorten te vinden zijn in de Pyreneeën (http://www.visitpirineus.com/ca). Dapper hè? Na een dag raften hebben ze gekozen voor een wandeling: onder begeleiding van een gids, om de flora van het Nationaal Park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici te ontdekken.

Zoals te voorspellen was, volgen de vondsten elkaar op. Dat is niet verwonderlijk, aangezien er in het park meer dan 1.700 verschillende planten- en bloemensoorten in kaart zijn gebracht. Nu bekijken ze de ronde zonnedauw. De gids legt uit dat het een vleesetende plant is. Hij voedt zich met insecten die aangetrokken worden door de rode kleur van de blaadjes en de glanzende druppeltjes slijmstof, een zoete, plakkerige substantie waarmee die bedekt zijn. Kai heeft al een foto op Instagram geplaatst.

De route is een panoramische route langs planten, die je op verschillende plaatsen in het park kunt aantreffen. Hij vertrekt vanaf het hoogst gelegen deel, op 1.800 meter, en gaat omlaag door een rotsachtig terrein, langs een meer, en door een bosachtig gebied. Er zijn andere routes die vertrekken vanaf Espot of die de nadruk leggen op de gigantische bomen in het park. Houd je van plantkunde, dan kun je Nationaal Park Aigüestortes i Estany de Sant Maurici op de lijst zetten van dingen die je nog moet zien.

Sterrennacht in Boumort9

ACTIEF TOERISME

Het wordt donker in de Pallars en Marta en Kai gaan richting de bergen van Boumort, waar het bedrijf dat de activiteit heeft georganiseerd het kamp heeft opgeslagen. Vannacht slapen ze onder de sterren in comfortabele tenten.

Als het nacht wordt rusten de dieren. Je hoort alleen een paar Pyrenese uilen roepen. Marta en Kai, die gewend zijn aan het stadslawaai, zijn verrast door de stilte van de bergen. De kruiwagen van de Grote Beer wordt gevormd door zeven sterren. Kai legt Marta uit dat het een sterrenbeeld is dat je vanuit Catalonië heel dichtbij de poolster ziet liggen. Nadat ze op het vochtige gras de sterren hebben doorgenomen, gaat het stel slapen. Er zijn nog veel meer dingen te doen in de Pyreneeën van Catalonië.

Wil je er overdag naar toe, dan is Boumort een Nationaal Jachtreservaat, en daarbinnen is het Espai d'Interès Natural (Natuurgebied) Serra del Boumort. Het is een interessant gebied om dieren te observeren. Er is een grote rijkdom aan herbivoren: herten, gemzen, reeën, damherten... De bewoners van de streek zeggen dat de herten van Boumort de grootste van Catalonië zijn. Vogelliefhebbers kunnen een groot aantal vogelsoorten spotten: gieren, slechtvalken, steenarenden, lammergieren en Pyrenese uilen, die Marta een paar keer ´s nachts wakker hebben gemaakt.

Natuurpark Cadí-Moixeró: de natuur is de baas10

Natuur met een hoofdletter in het Natuurpark Cadí-Moixeró. Er groeien 1.400 soorten en subsoorten planten met bloemen en varens, die ongeveer een derde deel van de Catalaanse flora vertegenwoordigen. Het park heeft meer dan 400 km wandelpaden. Marta en Kai hebben hun rugzak opgedaan om een deel van de GR-107 route te lopen, die in de volksmond bekend is als Camí dels Bons Homes en de natuurlijke rijkdom van dit beschermde gebied te ontdekken.

Het Natuurpark Cadí-Moixeró heeft een oppervlakte van meer dan 40.000 hectare en ligt in de landstreken Alt Urgell, Cerdanya en Berguedà. De horizon van het park is verdeeld over twee grote bergkammen — die van Cadí en die van Moixeró — die onderling verbonden zijn door de Coll de Tancalaporta en een 30 kilometer lange bergketen vormen. Met name indrukwekkend zijn de bergkammen aan de noordkant van de keten Cadí en het bergmassief Pedraforca, een waar embleem van de bergwandelsport in Catalonië.

Een weetje: de zwarte specht is het symbool van het park. Behalve deze vogel kun je er ook Pyreneese uilen, marters of gemzen, vinden, de heersers van de bergen. Kai doet niets anders dan foto´s delen op sociale media en se hebben allemaal dezelfde tag: #visitpirineus #sensefiltres.

Santa Maria d’Urgell: de enige romaanse kathedraal van Catalonië11

Doordat dat het de enige romaanse kathedraal van Catalonië is, is het bezichtigen ervan een must voor liefhebbers van geschiedenis. Marta en Kai vormen daarop geen uitzondering. Ze zijn naar de Seu d’Urgell gekomen om Santa Maria d’Urgell te bekijken. Marta zegt tegen Kai dat er iets magisch in de lucht hangt, dat je voelt als je door de kathedraal loopt en je je voetstappen hoort weerklinken tegen de stenen muren.

De tempel komt overeen met de Occitaanse en Noord-Italiaanse architectonische modellen. De invloed ervan is te merken in bepaalde naburige gebouwen, waaronder de kerk Santa Maria de Covet, in de aangrenzende streek Pallars Sobirà. Het monumentale karakter en de soberheid van het architectonische model, gecombineerd met veel beeldenelementen in de kloostergangen en de voorgevel, zijn de kenmerken waardoor zij gerekend wordt tot het enige voorbeeld van de romaanse kathedraal van Catalonië.

De huidige kathedraal werd tussen 1116 en 1122 gebouwd op een kavel waar eerder al vier tempels hadden gestaan, waaronder een West-Gotische kathedraal uit de 9de eeuw en de kathedraal van Sant Ermengol. Voor hun vertrek besluit het avontuurlijke duo om naar het Diocesaan Museum van de Seu d’Urgell te gaan, om hun culturele onderdompeling in de Alt Urgell te beëindigen.

Kleuren en ritme van het Carnaval van Solsona12

Na hun bezoek aan de Seu d’Urgell vertrekken de twee hoofdpersonen richting Solsona: ze willen op tijd zijn om de despenjada del ruc (het ophangen van een (nep)ezel) te zien, het embleem van het Carnaval van Solsona —dat in het jaar 1978 is uitgeroepen tot Feest van Nationaal Toeristisch Belang. De legende wil dat de inwoners van Solsona een ezel naar de klokkentoren van de Torre de les Hores wilden sturen om daar het onkruid op te eten. Het probleem was dat de ezel niet door de trappen van de toren paste. Daarom besloot men om de ezel omhoog te hijsen door middel van een touw om zijn hals. De ezel overleefde deze actie niet, maar de inwoners van Solsona hebben er een feest van gemaakt dat ieder jaar met Carnaval wordt gevierd. Maar dan wel met een ezel van Papier-maché!

Behalve dit onderdeel met de ezel, verschilt het Carnaval ook op anders vlakken van alle andere. De populairste carnavalkostuums worden vervangen door schorten in alle kleuren die de verschillende comparses dragen en door gekke gegants (reuzen) die op de maten van de «Bufi» dansen. Dit carnavalsvolkslied maakt deel uit van een groep melodieën die men, zonder te weten waarom, op ieder willekeurig moment begint te neuriën.

Marta en Kai zijn op tijd aangekomen in Solsona om nog een wandeling door de stad te maken. Ze zijn weggegaan uit het centrum, waar het bruist van Carnaval, om naar het modernistische gebouw Hotel Sant Roc te gaan. Daarna zijn ze verder gewandeld tot aan de gotische kathedraal, het episcopaal paleis, om daarna weer naar het Plaça Major te gaan, waar de viering wordt beëindigd met de melodie: «A Solsona, bona gent, si no haguessin mort el ruc» (In Solsona zouden de mensen goed zijn als ze de ezel niet hadden gedood).

Wordt één met de natuur door herder te zijn13

ACTIEF TOERISME

De lichte mist van de vroege ochtend verdwijnt langzaam in de Pyreneeën, terwijl Ricard voor Marta en Kai een heus herdersontbijt klaarmaakt: geroosterd schapenvlees, brood met tomaat, worst uit de streek en wijn. De onmisbare brandstof om een dag schapen hoeden te kunnen volhouden. Ricard is een echte herder die hen alle geheimen van zijn traditionele beroep uit de doeken doet: hoe je een goede herderstas klaarmaakt, hoe je ervoor zorgt dat de herdershond zijn werk goed doet, hoe je een halsband versiert...

Om ongeveer half elf ´s morgens nemen ze de kudde mee in de richting van de weiden. Dat is een van de mooiste momenten van de dag. De hond doet zijn werk en laat alle schapen, het zijn er 730, naar buiten komen. Wist je dat er een Catalaans herdershondenras bestaat? Het is een zelfstandige, waakse en intelligente hond, die erg trouw is aan de herder. De tocht begint en Ricard legt aan Marta en Kai uit dat «herder zijn niet slechts een traditioneel beroep is, maar dat het een gevoel en een andere manier van leven is.»

Als ze bij de weiden aankomen, zijn onze hoofdpersonen onder de indruk van de omgeving van het Natuurpark Cadí-Moixeró. De woeste bergkammen, groene weiden, de rondcirkelende roofvogels… Hier maken flora en fauna de dienst uit. Alleen het geluid van de bellen verbreekt de stilte die hen omringt. Marta en Kai voelen zich ver weg van de bewoonde wereld en ze vinden dat een goed gevoel, want ze zijn niet vaak zo dicht bij de natuur geweest.

Heb jij ook zin om een «master» in schapen hoeden te doen?

Wandelen door het industriële verleden van de Berguedà 14

CULTUUR

Marta en Kai hebben veel belangstelling voor de geschiedenis van Catalonië. Het bezoek aan de Vall de Boí heeft hun belangstelling gewekt en ze willen nog meer te weten komen. Ze doen dat letterlijk door hun wandelschoenen aan te doen en hun rugzak op te doen om door de Berguedà te trekken. Hieronder zul je zien waarom.

Ze volgen de kolonieroute –aangegeven als PR-C 144–, van 33 kilometer lang, die langs de rivier de Llobregat loopt, tussen Cal Rosal en Balsareny, om de textielkolonies te ontdekken die aan de oevers van de Llobregat werden gesticht. Deze route combineert de twee passies van Marta en Kai: dwandelen en cultuur.

Er zijn maar liefst 15 verschillende kolonies, waarvan de eerste Cal Rosal is. Hier beginnen we de route. Deze kolonie, waar het spinnen en weven plaatsvond, de afwerkingen gemaakt werden en de stoffen werden geverfd, heeft zijn stempel gedrukt op de Berguedà. Niet alleen doordat deze als eerste werd gesticht, maar doordat hij de meeste werknemers huisvestte. De route gaat verder naar de Vidal-kolonie, na die van Viladomiu te hebben aangedaan, waar je het Museum van de Vidal-kolonie in Puig-reig kunt bezoeken. Ze willen alle details weten over hoe het leven en het werk in de kolonie eruit zag.

Cultuur is een goed excuus om de wandelschoenen aan te trekken, vind je niet?

De passie van de Patum van Berga15

CULTUUR

Gedurende het hele jaar is Berga bezig met de voorbereidingen van deze van oorsprong middeleeuwse viering. De oorsprong van de Patum moet gezocht worden in de oude entremesos die meeliepen in de processies van Sacramentsdag met als doel de dorpelingen te onderwijzen, te moraliseren, en kennis over de Heilige Geschriften bij te brengen. Meer dan 600 jaar geleden. Het is een viering die de Catalaanse grenzen heeft overschreden. In 2005 werd het door de UNESCO geplaatst op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid.

Marta en Kai wisten zeker dat ze dit niet wilden missen. Ze zijn nog maar net in Berga, maar ze voelen de patumaire passie van de inwoners al. In de smalle straatjes van de oude binnenstad weerklinkt het eenstemmige gezang van de melodieën die de muzikanten spelen voor de dansen van de gegants. De sfeer is overal feestelijk.

Het spannendste moment breekt aan met het springen van de plens (vuurduivels). Het Plaça de Sant Pere is tot de nok toe gevuld, het vuur doet alle gevels rood oplichten en creëert een bijna bovennatuurlijke sfeer, met de rook van buskruit en de schaduwen. Kai maakt voortdurend foto´s van het moment. Zijn ogen zijn zo groot als schoteltjes, omdat hij nog nooit zo iets heeft meegemaakt. Het is ze gelukt om een iets hoger gelegen plekje te vinden, op de trappen van het plein, zodat ze een goed overzicht hebben.

Het is ook een feest om met het gezin te beleven, met name de Patum voor kinderen, op vrijdag. Die lijkt op die voor de groten, maar is op maat gemaakt voor de kleintjes. Als je er niet naar toe kunt gaan tijdens Sacramentsdag, dan kun je in de Casa de la Patum het hele jaar door iets daarvan meemaken.

Supersnel bergafwaarts in Bike Park La Molina16

ACTIEF TOERISME+7 jaar

Wees dus niet verbaasd als je de volgende keer dat je in La Molina bent fietsers tegenkomt. Bike Park is een van de beste faciliteiten van het station tijdens de zomer. Er zijn 13 pistes om af te dalen, bedoeld voor wielrenners met een middelhoog tot hoog niveau, een Cross Country circuit, Wood Park en een Txiqui Bike Park.

De 13 circuits voor afdalingen beginnen op een hoogte van 2.400 m, bij de uitgang van de Gondel Alp 2.500, of hoger, bij de stoeltjeslift van Trampolí. Tijdens de weg omhoog kun je genieten van het landschap, het enige van Catalonië met mechanische skiliften, terwijl er bij de afdaling heel wat adrenaline vrij komt.

Marta en Kai zijn geen ervaren fietsers, maar dat is niet erg. Je hoeft alleen maar voorzichtig te zijn. Bike Park in La Molina heeft circuits voor fietsers met een middelhoog niveau en er is zelfs een zone voor beginners. Alles is ervoor bedoeld om je op je tweewieler te laten genieten van de bergen.

Ze hoefden hun fietsen niet mee te nemen, maar ze hebben er daar twee gehuurd. Daarna zijn ze op pad gegaan langs een 27 km lange route vanaf de zone van La Tossa, bij de parkeerplaats van de gondel, speciaal bedoeld voor fietsen met dubbele vering. Ze komen door groene landschappen zoals de Coll de Pal, het meer van La Molina of de pijnboombossen die kenmerkend zijn voor deze streek, die in de winter bedekt is met sneeuw. Ontdek de Pyreneeën in de zomer.

De oudste route naar Núria17

WANDELEN

Núria is net een klein eiland omringd door een zee van bergen. De vroegere naam van het landschap van de Set Valls is afgeleid van de zeven valleien die er samenkomen –Fontalba, Embut, Finestrelles, Elna, Noufonts, Noucreus en Fontnegra– waardoor Núria afgezonderd is. Volgens de legende was een kluizenaar, Sant Gil, rond het jaar 700 de eerste inwoner van de Núria. Hij woonde er vier jaar totdat hij zich genoodzaakt voelde om te vluchten, met achterlating van al zijn bezittingen, waaronder een Mariabeeld, een kruis, de klok en de pan, de symbolen van Núria.

Drie eeuwen nadien verscheen er een engel voor een inwoner van Damascus, Amadeu, die hem verzocht om naar Núria te reizen om de voorwerpen van Sant Gil op te halen en een kapel op te richten ter ere van de Maria. En dat deed hij. Het pad dat hij vond om bij het sanctuarium te komen was het oude pad van Queralbs, de route die Marta en Kai nu afleggen.

Vandaag de dag is het een zeer populaire route van de Pyreneeën. Het is een route van zeven kilometer met een hoogteverschil van 800 meter, die je in drie uur kunt afleggen. De route volgt de loop van de rivier de Núria en loopt langs watervallen en meertjes. Volgens een andere legende heeft men in de waterval Cua de Cavall (Paardenstaart) dones d´aigua («watervrouwen») zien baden. Deze route zou wel de «route van de legendes» genoemd kunnen worden, vind je niet?

Het historische aroma van Ripollès18

CULTUUR

Als de makers van de televisieserie Game of Thrones Ripollès zouden ontdekken, konden ze een heel nieuw seizoen schrijven, gebaseerd op de geschiedenis van de streek. Het is een land van verhalen, abten, legendarische personages, grote kloosters, kastelen... De wortels van Catalonië zijn nauw verweven met deze Pyrenese regio.

In Ripollès bevindt zich een van de grootste concentraties van romaanse kunst van de Pyreneeën en een van de belangrijkste van Europa. Er zijn ongeveer honderd monumenten, verdeeld over de 19 gemeentes van de streek. Marta en Kai wilden echter beginnen in Ripollès, met een bezoek aan het klooster van Santa Maria de Ripoll. In het Informatiecentrum ontdekken ze dat het klooster in de 9de eeuw werd gesticht en de doorslaggevende rol die het heeft gespeeld bij de ordening van Catalonië.

Het monumentale portaal uit halverwege de 12de eeuw, in de westgevel, is een van de juwelen ervan. In de minutieus in steen bewerkte iconografie worden Bijbelpassages uitgebeeld, zoals de geschiedenis van Kaïn en Abel, de ontvangst door Mozes van de stenen tafelen of het Salomonsoordeel.

Ook gaan ze naar het klooster van Sant Joan de les Abadesses en het Palau de l’Abadia, een van de belangrijkste monumenten van de Catalaanse romaanse kunst. In Sant Joan de les Abadesses ontdekken ze de taferelen en de legendes van Graaf Arnau. Vanwege zijn zonden werd hij veroordeeld om tot in de eeuwigheid als dolende geest rond te rijden op een zwart paard, die vlammen uit zijn mond en ogen spuugt. Pas maar op, want je kunt hem ´s nachts tegenkomen.

Wandelen tussen de vulkanen in La Garrotxa19

ACTIEF TOERISME

«Als je in de buurt van Olot rondloopt, over de vlakte, zie je een groene en diepgelegen plaats, zoals je die nergens anders in de wereld vindt», omschreef dichter Joan Maragall de fageda (het beukenbos) van Jordà. Het is een van de plaatsen met de grootste aantrekkingskracht van het Natuurpark van de Vulkanische Streek La Garrotxa. Deze verzen over het beukenbos zijn ook een getrouw beeld van wat het hele park is. De vorm van het terrein, de grondsoort en het klimaat zorgen voor een uitbundige vegetatie. In totaal beslaat het beschermde gebied 15.000 hectare.

Marta en Kai zijn er ook naartoe gegaan, gelokt door de vulkanische rijkdom van het park. Met ongeveer 40 vulkanische kegels en meer dan 20 lavastromen is dit het beste voorbeeld van een vulkanisch landschap van het Iberische Schiereiland. Deskundigen denken dat deze vulkanen 350.000 tot 10.000 jaar geleden zijn ontstaan en dat elk daarvan is gevormd door één enkele uitbarsting. De grootste is de Croscat-vulkaan, met een hoogte van 160 meter.

Er zijn 28 routes door het Natuurpark van de Vulkanische Streek La Garrotxa. De meeste ervan zijn aangegeven, behalve enkele langere routes, die kunnen worden gevonden met behulp van de plattegrond-gids van het park. Wil je een algemene indruk krijgen? Kies dan voor de optie van Marta en Kai, de routes van de drie onmisbare bezienswaardigheden: de het beukenbos van Jordà, de Santa Margarida-vulkaan en de Croscat-vulkaan. In minder dan vierenhalf uur kom je langs de populairste plaatsen.

Een uitbarsting van smaken 20

Vandaag brengen we er een eerbetoon aan. Marta en Kai willen de gastronomie van La Garrotxa proberen en ze zijn naar een van de restaurants van het collectief Cuina Volcànica gegaan. De daar bereide gerechten zorgen voor talrijke sensaties in de mond, allemaal tot stand gebracht met producten uit de Catalaanse vuurstreek. Een van de producten die eruit springen zijn de witte bonen uit Santa Pau, met beschermde oorsprongsbenaming. Ze worden zeer gewaardeerd vanwege hun verfijnde smaak en door het feit dat de kooktijd niet lang is.

Bij de Cuina Volcànica-vereniging zijn negen restaurants aangesloten, die bovendien een speciale marriage voorstellen. Bereidden ze de menu´s van de vulkanische keuken tot dusverre met traditionele en creatieve gerechten van streekproducten, nu vullen ze die aan met hun eigen dranken: het ambachtelijke Cuina Volcànica-bier, bereid met basaltwater, mout, gist, hop en boekweit, een autochtone plant uit de streek La Garrotxa, die het bier een zeer bijzondere smaak geeft.

Zo kunnen Marta en Kai een met troffel en paddelstoelen gevuld lendenstuk met rodevruchtensaus proeven, of lamsschenkel met cantharellen, of met calçots gekonfijte kabeljauw met tomatenconfituur uit de fageda (beukenbos) met een nieuw, sprankelend vulkanisch biertje proberen.

De Micvé: de verborgen schat van Besalú21

CULTUUR

De magie van de Middeleeuwen laat zich zien in alle hoeken van Besalú. Marta en Kai zouden niet verbaasd opkijken als er op de middeleeuwse brug ineens een perfect uitgedoste ridder zou komen aanrijden: met harnas, helm en tropenkolder. De brug wordt gevormd door zeven hoekige bogen die gesteund worden door pilaren die de stenen van de rivier als basis gebruiken. De brug is 105 meter lang en heeft een toren van 30 meter hoog. Bij de eerste aanblik van Besalú zijn ze al onder de indruk.

De middeleeuwse straten leiden het stel naar het architectonische erfgoed van de plaats: la Casa Cornellà, dat beschouwd wordt als een van de best bewaarde voorbeelden van de civiele romaanse architectuur van Catalonië; de Cúria Reial, een deftige constructie die gebouwd is tussen de 13de en 14de eeuw; het Klooster van Sant Pere, met de kooromgang die gereserveerd was voor pelgrims en waar de relikwieën van Sant Prim en Sant Felicià geëerd werden. Zo komen ze aan bij de joodse Micvé, de verborgen schat van Besalú.

De joodse micvé was het eerste joodse badcentrum dat ontdekt werd op het Iberische schiereiland. Er zijn er maar drie bewaard gebleven in heel Europa. Het is een ondergrondse zaal in romaanse stijl, gebouwd in steen en heeft een tongewelf en een bad dat op natuurlijke wijze wordt gevoed met water uit een bron en dat de functie had om de geest te zuiveren door middel van volledige onderdompeling van het lichaam.

Het Theater-Museum, het grote surrealistische werk van Dalí22

CULTUUR

Het museum is op zichzelf als een kunstwerk. Het Theater-Museum Dalí is een grootse creatie, gemaakt door het surrealistische genie. Het gebouw is ontworpen door Salvador Dalí zelf, zodat de bezoeker helemaal wordt ondergedompeld in zijn universum. «Waar anders dan in mijn stad moet het meest extravagante en solide van mijn werk voortbestaan, waar anders?», vroeg Salvador Dalí zich af.

Zijn werk is al zichtbaar in de gevel, die helemaal versierd is met boerenbroden, ingelijst door schimmige figuren die leunen op kruisen. Het gebouw is voorzien van een immense glazen koepel. De selfie van Marta en Kai met het gebouw op de achtergrond is haast verplicht. In het gebouw zien ze schilderijen, beelden, gravures, installaties, sieraden, hologrammen, foto´s, stereoscopieën, etc. De permanente collectie van het museum behandelt de artistieke loopbaan van de schilder, vanaf de beginperiode tot aan de laatste werken, via het futurisme, het impressionisme en uiteraard het surrealisme.

Kai vindt het geweldig om de Mae West-zaal in het echt te zien, een van de werken die Dalí heeft gemaakt met het doel om permanent te worden tentoongesteld in het museum. In deze groep bevindt zich ook de Palau del Vent-zaal, het monument voor Francesc Pujols en de regen-Cadillac . Het Theater-Museum is een voorbeeld van de creatieve veelzijdigheid van Salvador Dalí.

Sant Pere de Rodes: majestueuze architectuur 23

Het biedt een van de beste panoramische uitzichten over de Cap de Creus. Het klooster van Sant Pere de Rodes ligt op het hoogste punt van de Port de la Selva, hoog in het gebergte van Verdera. Het is een van die plekken die je overweldigt door de majestueuze en subtiele harmonie waarmee natuur en mensenwerk samenkomen. Marta en Kai zijn ernaartoe gegaan na hun bezoek aan het Dalí-museum.

Het opvallendste element van het klooster is de kerk, een van de spectaculairste werken van de Catalaanse romaanse architectuur. Het is gebouwd tussen de 10de en 11de eeuw om pelgrims in op te vangen. De centrale beuk is ontzettend hoog en wordt gesteund door een structuur van immense pilaren en dubbele zuilen. De kapitelen, van het kalifale soort, zijn voortbrengsels uit de Korinthische traditie en behoren tot de beste beeldhouwwerken uit de 11de eeuw.

Hoewel men over de werkelijke oorsprong van het klooster in het duister tast, horen Kai en Marta tijdens de rondleiding een van de legendes daarover. De gids vertelt dat er in de buurt een paar monniken van boord gingen, met de overblijfselen van Sint Petrus en andere heiligen, om te voorkomen dat die werden geschonden door de barbaren die Rome dreigden aan te vallen.

De inspirerende natuur van Natuurpark Cap de Creus24

Marta vertelt dit aan Kai en beeldt zich in dat de vuurtoren van Cap de Creus is gemaakt om de schepen te oriënteren, maar vooral om de zeelieden de prachtige natuur van de Costa Brava te laten zien. Natuurpark Cap de Creus blijft in je herinnering door de uitzichten op de ruige kustlijn, de talloze kleine eilandjes, duizelingwekkende klippen en verborgen baaitjes. De invloed van de noordenwind heeft rotsen doen ontstaan met bijzondere vormen als gevolg van erosie. De wind heeft het landschap op een speciale manier vormgegeven. Met een beetje fantasie kun je er leeuwen, draken, kamelen, adelaars en andere figuren in de rotsen zien.

Het park heeft twee verschillende beschermde gebieden: een op het land en de mariene zone. Het grondgebied omvat drie landschappen van nationaal belang: dat van Cap Gros tot aan Cap de Creus, in het noorden, met een natuurreservaat —Cap de Creus, met de eilanden Maça Major en s'Encalladora—; dat van Punta Falconera tot aan de Cap de Norfeu, in het zuiden —dit laatste is tevens natuurreservaat—, en dat van de Serra de Rodes. Alle grote en kleine eilanden van de mariene zone van Cap de Creus zijn tevens Natuurgebied van Nationaal Belang. Meer dan 13.880 hectare beschermde habitats.

Met de kaart in de hand hebben de hoofdpersonen besloten om een van de aangegeven routes in het park af te leggen. Ze hebben gekozen voor de route die alle gemeentes van het Park met elkaar verbindt en die het mogelijk maakt om emblematische plaatsen te bekijken, zoals de Coll de Sant Genís —spectaculair vanwege het uitzicht over de golf van Roses. Beetje bij beetje begrijpen Marta en Kai waarom de schoonheid van Cap de Creus zoveel dichters, zangers en schilders als Salvador Dalí heeft geïnspireerd.